Bilgi

Hegel , bilgiyi bir bilincin daha yüksek bir bilinç seviyesine ulaşmak için yaptığı yolculuk olarak tanımlanmaktadır.

Bilginin kaynağı nedir?

Bilgi felsefesinde yani epistemolojide bazı filozoflar bilginin doğuştan geldiğini bazı filozoflarda bilginin sonradan edinildiğini veya bir kısım bilgine doğuştan geldiğini iddia etmişlerdir.

Hem maddi hem manevi zihnimizde temel bilgiler doğuştan gelmektedir.

Var olan bu temel bilgilerimizle maddi zihnimizi ve manevi zihnimizi geliştirmeye başlarız.

Çocukken yaşadığımız korkularımız ilerleyen yaşlarla beraber gelişen manevi zihinlerimizle bize korku vermemeye başlar . Bu tip örnekler rahatlıkla çoğaltılır .

Maddi evrendeki bilgiye maddi zekamızla ulaşmaktayız . Duygularımızla ilgili tecrübelere ise duygusal zihnimizle ulaşabiliriz.

Manevi evrende bilgi olmaz. Sadece duygular olur. Manevi zihin bu duyguların geliştirilmesi için vardır.

Fiziki olarak yaşadığımız maddi evrende bilgi yaratılmaz ancak mevcut bilgeye ulaşılır.

Bilgiyi oluşturan ya da yaratan ana kaynağa ulaşılması halinde son sınıra ulaşılmış olur. Bu sınır aşılırsa tabiki bilgiyi oluşturan yada yaratanın üstünde oluruz.

Bu durum bizi farklı bir konuma taşır. Bilginin sınırına ulaşılması şu an için mümkün değil doğal bir engel var. İnsanoğlunun ulaştığı her yeni bilgi piramit şeklinde bir artışla daha fazla bilgiye ihtiyaç duymakta.

Matematik olarak 1 birim bilgiye ulaşılınca 2 birim bilgi ihtiyacı doğmaktadır. 2 birim bilgiye ulaşınca 4 birim bilgiye ihtiyaç duyulmaktadır.

Sonuçta değişim motoruyla çalışan maddi evren sürekli bizim ulaştığımızdan daha fazla bilgi üretmektedir. İste size doğal ve mükemmel bir sınır.

Manevi zihnin sınırları var mı ?

İşte burada sınır yok insanlık ancak kaynağa manevi zihin yada duyguları ile ulaşabilmekte.

İnanılmaz derecede yüksek duygu gelişimi gerekli olan bu duruma ulaşabilen çok nadir insanlar zaten malum bilinmektedir.

İnsanlık ne kadar çok şeye bilgi ve duyguya ulaşırsa sonuçta ulaşabileceği Sokrates’in ünlü sözüdür "Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir."

Bu durumda anlamsız bir çabalamanın içinde olduğumuzu düşünüyorsanız. Asıl önemli olanın amaca ulaşmak için sarf edilen çaba olması olduğunu , sonuca giden yolun sonuçtan daha değerli olduğunu asla unutmamalıyız.