Görünenin Ötesi
Sevmekle yaşamak neredeyse tıpatıp aynı biliyor musun? İkisininde duygularımız üzerinde, etken ve edilgen baskıları var.
GÖRÜNENİN ÖTESİ
Sevmekle yaşamak neredeyse tıpatıp aynı biliyor musun? İkisininde duygularımız üzerinde, etken ve edilgen baskıları var.
İkisi de varlık bilincimizi fazlasıyla etkileme gücüne sahip.
Sevmek mi yaşamın parçası, yaşam mı sevmenin parçası bilemiyorum. O kadar iç içe ki, şu diyemiyorum.
Bu ikisi insana dair. İnsan, şahsına münhasır. Ve herkesin heybesi kendince.
Ben sadece beni bilirim. Ötesi yanıltabilir. Çünkü her birimizin karanlık yönlerimiz var. Benim karanlığım bana, seninki sana demek isterim ama aslında hepsi de hepimize… Nasıl mı?
Benimkinde onun payı var. Onunkinde bir başkasının payı, o bir başkasında başka birilerinin payı…. Bu silsile böyle sürüp gider. En koyu karanlık en sevdiklerimizden bulaşır.
En’ lere DİKKAT 🌀
Kim olduğumuz kadar önemlidir, kim olmadığımız da!
Herkes kim olduğunu anlatıyor birbirine, olmadıklarını es geçerek. Oysa asıl kim olmadığımız belirler kim olduğumuzu, gerisi detaydır.
Görünene odaklanıp, görünmeyene mesafeliyiz. Ya karanlık ? Karanlık, aydınlığın ışığının en değerli destekçisidir. Karanlığın en koyu olduğu an, gün doğmadan hemen önceki andır. En zifiri karanlık !
Kendi karanlığımdan beslendiğimi reddetmem, ışığımın azaldığını fark edene dek devam etti. Öfkem, içimdeki nedensiz gel gitler, sıkılan canım ….hep bu karanlığın eseriydi. Sonra reddettim. Her şey yolunda ve ben iyiyim diye 😎 bu da yorucu ve yıpratıcıydı.
Hepimiz iyi ve güzel yanımızı göstermeye çalışsak da, bu samimi değil! Çünkü nasıl bir gün 24 saat , gece ve gündüzle birse, insan da içindeki karanlık ve aydınlıkla bir oluyor.
Bana beni aynalayan bunca şeyin içinde, işime geleni seçip, işime gelmeyeni yok saymak elbette vaktiyle daha da belirginleşerek rahatsız edecek boyutta varlığını hatırlatacaktır. Dışarıyı suçlamak daima beyhudedir.🙏
Kim olmadığıma gelince sustum!
Yorgunluğum da had safhadayken, anladım ki karanlığımı hissetmeye ve içimde hizalanmaya gönüllüyüm! Kabulde ve kendi merkezimdeyim. Tüm kusurlarımla, mükemmele olan mesafemle önce kendime sonra bütüne fayda sağlayacak ölçüde hizalanmayı seçiyorum.
İnsanın da gündönümü gibi makamları, basamakları vardır. Kendini karanlığıyla ve aydınlığıyla birlikte görebilmek, bu basamakları da görebilmeyi ve tek tek hakkıyla buradan geçebilmeyi sağlıyor.
Kendimi anladıkça, anlayışım ve ilmim artıyordu. Gördüklerimden rahatsız olmamayı deneyimlerken, dönüşümümün de kolaylaştırıldığını fark etmenin huzuru içimden dışıma taşıyordu.
Bu aleme, hayata, olana olmayana, aydınlığa karanlığa teşekkür ederim.🙏 Yaratılış gayemi anlarken deneyimlediklerimin hediyesini de almayı seçiyorum.
Allah’ın himayesinde O’nunla bir!
Selam ve dua ile
Ekleme Tarihi: 22 Haz 2025 23:42
