Milyarlarca insan bir yaratıcıyı neden arar?
Yaratanın tüm evreni kendinin bir parçasından yarattığı görüşü tarihte pek çok düşüncede görülmüştür.
BİR
Yaratanın tüm evreni kendinin bir parçasından yarattığı görüşü tarihte pek çok düşüncede görülmüştür.
Bu durumda insanoğlu dahil tüm yaratılanlar yaratıcının bir parçası olmaktadır.
Yunus Emre'nin meşhur şiirinden bir mısra... Pek çok yorum yapılmıştır.
Bir ben vardır. Bir olan varlık yaratıcı olmak zorunda. Bu durumda bir ben var bende benden içeri mısra sının yorumları insanoğlunun yaratıcının bir parçası olduğu ana eksenindedir.
Burada kasıt biyolojik anlamda bir benzerlik değildir düşünce anlamında bir benzerlik aranmalı.
Vahdeti Vahdet-i vücûd / Varlık birliği
Tasavvuf düşüncesinde, yaratanla yaratılanın tek ve “bir” olduğunu savunan görüştür.
Hallac-ı Mansur "ben tanrıyım" diyen düşün adamı. Maalesef derisi yüzülerek öldürülmüştür.
Hallac-ı Mansur, tek bir cümle ile Kuantum düşüncenin başlangıcını oluşturmuştur.
“Hem kâinat insanın içindedir, hem de insan kâinatın içinde.” Cümlesi, bugün Kuantum felsefenin ortaya koyduğu “hem-hem” mantığı ile örtüşmektedir.
Felsefe düşünce sistemlerinden Panteizm: Evrenin bütününü “tanrı” olarak kabul eden felsefi görüştür.
Panteizmde, her şey Tanrı’nın bir parçası olarak kabul edilir, Tanrı her şeydir ve her şey Tanrı’dır.
Hristiyanlığın kutsal kitabının ilk bölümünde şöyle yazar:
Tanrı insanı kendi suretinde yarattı, onu Tanrı’nın suretinde yarattı. Onları erkek ve dişi olarak yarattı. Onları kutsayarak, “Verimli olun, çoğalın” dedi, “Yeryüzünü doldurun ve denetiminize alın; denizdeki balıklara, gökteki kuşlara, yeryüzünde yaşayan bütün canlılara egemen olun. (Yaratılış 1: 27-28)
*Tevrat’ta insanın yaratılışı iki türlü anlatılmıştır. Tekvin Bab 1:26, Allah yeri, göğü, yıldızları, bitkileri, hayvanları yaratıktan sonra “Allah dedi: Suretimizde benzeyişimize göre insan yapalım! O yeryüzünde her şeye hâkim olsun. Ve Allah insanı kendi suretinde yarattı ve onları erkek ve dişi olarak yarattı.
Dinlerin var olmasının ana sebebi bir yaratıcının insanoğlunca içinde sürekli hissetmesidir.