Uyanış

İyi de kendine gelmek derken ne kast ediyorsun? Nasıl oluyor o?

Dünya, neden burada olduğunun hatırlanmasını erteleyen bir yer. Hatırladığında da güçlü etkenlerle unutturuverdiği bir yer. Bunca uyarıcı ile oyalanırken dengeyi sağlamayı hatırlamak kendine gelmektir.

Madde ve manâyı dengelemeye niyet edene de her an hepsi mümkün.

Senin uyanmanla benim uyanmam aynı alanda olmasa da, uyananlar aynı alanda buluşabilirler. Bir çok ortam dayanılmaz bir şekilde bizi iterken, bazı yerlere anlamadan çekiliyor olmamız da bununla ilgili.

Uzayın derinliklerini, sırlarını çözmek mi önemli yoksa insanın halini, derinliğini çözmek mi önemli?

İkisi de değerli ve ikisi de birbiriyle bağlantılı.

İnsan, kendini bildiğini zan ediyor da, başka şeyleri merak ediyor. Oysa insan, kendini gerçek anlamda bildiğinde zaten merak etmeye de gerek kalmıyor.

Eskilerin sözü var ya; “Dimyata pirince giderken eldeki bulgurdan olma” diye. Şimdi herkes neyin peşinden koşuyor ve aslen neyi kaçırıyor??

İnsan, bazen kendini göremiyor ama ilahi sistem sana seni gösteren kişiler yolluyor. Almaya, anlamaya, uygulamaya niyetle…

Buradaki rüya alemini gerçek sanmamdan ziyade, rüyamın da rüya olduğunu, rüyadayken fark ediyor olmak, biraz daha derinleşmeye vesile oluyor. Aslında konu anlamak, bilmek değil! Bir yere kadar öyleydi de sonra idrakle ilerliyor yol.

Senin Hüsn-i zannın ile olan bağlantın, benimkini nasıl etkiler kısmındaki sonucu, idrak belirler. Aradaki giriş, gelişme tamamen kişiye özeldir. Bu nedenle uyanışta olan biri, uyanışa niyet edeni konuşmadan da tanır.

Uyanışa niyet edeni bekleyen her halin bir güzelliği de vardır. Biz de bunu gören, anlayan ve yaşayanlardan olalım inşallah.

Selam ve dua ile